Collada Morada

Heey toppers, jaja weer een nieuw verslagje.

Veel gebeurd de laatste weken maar laat ik beginnen bij het begin. 2 weken geleden hadden we hier in Ambato het vrijwillgersweekend voor alle vrijwilligers werkzaam voor Don Bosco Ecuador. In totaal kwamen er 51 mensen naar ons project, het is echt superleuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen. De Quitomatties kwamen al aan op vrijdagavond, mijn vrije dagje natuurlijk, ik zat dus lekker met Pach in de kroeg toen hij een telefoontje kreeg dat de duitse vrijwilligers ontsnapt waren en in Ambato in een discotheekje waren. Hup wij de taxi in om hun op te zoeken, het waren de universiteitsfeesten dus erg verkeerd was het niet. Helaas werden de ontsnapte vrijwilligers na een half uurtje gebeld door de pater dat ze wel heel onsalisiaans bezig waren:p Dus heb ik samen met Pach nog even doorgefeest.

De volgende dag hadden we allerlei cursussen allemaal in het Spaans dus het was erg vermoeiend om alles te kunnen volgen, een kleine kater draagt ook niet erg bij aan de fitheid. Er zaten een paar erg leuke mensen bij dus heb me desalniettemin prima vermaakt. S'avonds zijn we met alle vrijwilligers en kinderen even Ambato ingegaan, doordat wij hier werken waren wij vanzelfsprekend verantwoordelijk voor de kinderen, hou ze maar eens in de gaten om 22 uur s'avonds in de uitgaansstraat vanzelfsprekend waren we ze weer allemaal kwijt. Zoeken zoeken zoeken staan al die sjappies voor een hotel te wachten op de spelersbus van Barcelona ( Ecuador heeft een profclub genaamd Barcelona). Hup ik de mensenmassa in wat niet erg makkelijk was, vanuit mijn ooghoeken zag ik een open plek dus ik bedenk me geen moment en spring erheen, helaas tegelijk met al het vuurwerk dat men daar neerflikkerde niet erg verstandig dus. Met een kleine piep in mijn oren en buskruit in mijn wenkbrauwen kwamen we vervolgens maar een uurtje te laat op het vertrekpunt.

S'avonds bleek er ook nog een soort van bonte avond te zijn, door de perfecte communicatie op ons project wisten wij hier natuurlijk weer niks can. De andere projecten hadden zich al wekenlang voorbereid maar we kregen het voor elkaar om binnen 5 minuten het leukste toneelstukje van de avond in elkaar te flansen:p met een broek over mijn armen leek ik net een lilliputter en er zat iemand achter met zijn handen door een trui die ik aanhad en dat waren dan mijn handen. Pach sprak vervolgens in het Chinees dat door een ander vertaald werd naar Spaans over opdrachten die wij moesten, zelfs de pater wees naar de hemel en dankte de heer voor dit hoogstaande cabaret. Daarna een keiharde disco gehouden tot wel 00:00 met alle vrijwilligers en kinderen, een van de Duitsers had een klein beetje rum door de limonade gegooid waardoor het best gezellig was. Het hoogtepunt van de avond was natuurlijk weer onze gangnam Style show, die we daarna nog maar 3 keer hebben hoeven herhalen.

Zoals bijna elke week hebben we er ook weer een nieuwe jongen bij, Joselu een erg eng mannetje. Hij vertelt mij de hele dag: tu eres craaazy, niet erg aardig natuurlijk. Origineel als ik ben zeg ik elke keer terug, ik quote (mezelf): tu eres creapy, en ik heb mijn lolletje weer gehad. Lang leven het taalverschil, meneer denkt trouwens dat ik zeg dat hij grappig is dus ik doe hem geen pijn;)  Ook hadden de beste heren erwtenknallers geproduceerd, een beetje oogluikend liet ik het slagveld toe. Totdat ik s'avonds een paar stenen naar mijn kop kreeg geschoten vanuit deze moordmachines. Huppatee alles in beslag genomen, sommige goedschiks en sommige kwaadschiks. Werd me niet echt in dank afgenomen. De volgende dag hadden de heren echter nieuwe gefrabiceerd, toen de Duitser ( niet mien most Pasch maar de andere) en ik deze weer in beslag wouden nemen kwamen de heren echter in opstand, dit leidde in den beginne tot een paar blauwe plekjes. Vervolgens waren wij echter de doelen en daalden de salvo's van steentjes en maïskorrels op ons neer. We hebben ons samen met Fleur maar in het huis verschanst en de woedende mensenmassa buiten botvierde dit met hun wapens op de ruiten wat een aantal flinke barsten tot gevolg had. Onze Duitse "vriend" verloor zijn geloof in de mensheid en Fleur en ik die dit soort streken eigenlijk wel gewend zijn konden er stiekem wel een beetje om lachen. De beste heren  gaven ons namelijk gewoon een uurtje pauze.

Gelukkig zijn dit soort agressieve uitspattingen zeldzaam en heb ik de meeste dagen gewoon schik, alleen het 5 uur opstaan staat me nog een beetje tegen. Helaas is er een jongetje Jackson die de hele dag de sfeer verziekt en ons nog nooit zonder een scheldwoord te gebruiken heeft aangesproken. Als het goed is wordt hij over een week naar een ander project/ tbs kliniek overgebracht dus keert de rust weer een beetje terug. Als deze .........pieeeeep........ blaag weg is en daar zijn Fleur en ik het allebei overeens dan kunnen we weer elke dag met een glimlach opstaan en zal niet zoals nu gebeurd constant ons geld gejat worden.

Ook onze Spaanse lessen zijn nog steed hilarisch, professor Pilar een gilf van een jaartje of 58 geeft ons elke maandag les. Zelfs als ze tegelijkertijd haar eigen klassen les moet geven. Dit gaat heel simpel, ze zet een film op zegt in belabberd Engels "take note's" en gaat vervolgens ons rustig lesgeven. Tegen haar kinderen zegt ze aan het eind van de Les nog 2 woorden, goodbye class. Normaal gesproken krijgen we les in de lerarenkamer waar hoofdjuffrouw Milf de scepter zwaait echt hilarisch alle kinderen krijgen een kus een knuffel of een complimentje en tegen ons verteld ze hele verhalen, en gilt Moooorning! Op 2 november een feestdag drinkt men in heel Ecuador collada  morrada een vies opgewarmd fruitdrankje, s'ochtends in de lerankamer kregen we de eerste in onze mik gedrukt. Alle barmhartige Samaritanen uit Ambato brachten vervolgens al hun restjes naar ons project. Gadverdamme wat een vieze meuk,toch heb ik weer geluk Ambato is de enige stad waar ze dit heksenbrouwsel het hele jaar drinken.

Ik zie dat ik weer een heel lang verhaal heb opgehangen en dan heb ik nog niet eens mijn avontuur in de bergen en mijn vrije dagen voor jullie beschreven. Maar lieve lezers om ervoor te zorgen dat jullie niet halverwege mijn verhaal in slaap vallen zal ik het vervolg van mijn verhaal ergens deze week uploaden. Ook zal ik proberen wat vaker een verhaaltje te typen zodat ik niet eens in de maand een paginavullende bestseller hoef te schrijven! 

Bedankt voor het lezen, en tot de volgende x maar weer!

Bas.